De aardbeving in Tohoku in 2011 en de verwoestende tsunami die daarop volgde, verwoestten vele levens. Er vielen minstens 15.897 slachtoffers en ongeveer 2.500 personen raakten vermist.

Hele gemeenschappen werden getroffen, zoals ook die van de oesterkwekers in de Shizugawa-baai in de prefectuur Miyagi. Er worden al meer dan een eeuw oesters in het gebied gekweekt. De kwekers hadden al eerder tsunami’s overleefd, maar in 2011 werden de meeste voorzieningen van de kwekerijen vernietigd, werden de huizen van de kwekers verwoest en gingen er levens verloren. Onduidelijk was of de oesterkweek zou voortbestaan. Veel oudgedienden onder de kwekers voelden zich niet in staat om terug te keren.

De resterende kwekers begonnen door de vernietiging door de tsunami echter aandacht te krijgen voor toekomstige generaties. Ze besloten de gelegenheid aan te grijpen om hun kweekpraktijken onder de loep te nemen.

Met hulp van de Japanse tak van het Wereldnatuurfonds en een overheidssubsidie startte de coöperatie met een driejarig proefprogramma om een milieuvriendelijkere en verantwoordelijkere werkwijze te bevorderen. 

Meer productiviteit

Een grote verandering was dat het aantal kweekvlotten werd verminderd. Voor de tsunami waren er meer dan duizend vlotten die maar weinig opleverden en een lage groeisnelheid hadden. In het kader van het proefprogramma bracht de coöperatie de kweekdichtheid terug naar zo’n driehonderd vlotten, beheerd door 32 kwekers. Hierdoor verbeterde de productiviteit en konden oesterkwekers hun inkomen op peil houden en meer tijd vrijmaken voor andere zaken die ze van belang vonden. Zo verlaagden ze ook de risico’s bij eventuele natuurrampen in de toekomst.

Na afloop van het proefprogramma wilde de coöperatie laten zien welke belangrijke veranderingen ze had doorgevoerd om de praktijken meer verantwoord en toekomstgericht te maken. Met hulp van de Japanse tak van het Wereldnatuurfonds vroegen ze ASC-certificering aan en in 2016, slechts vijf jaar na de tsunami, werden ze de eerste ASC-gecertificeerde kwekerij in Japan. 

Toegang tot nieuwe retailers

Door deze prestatie trok de coöperatie de aandacht van de media, retailers en verwerkers. Met het ASC-label mogen kwekers hun oesters onder de merknaam Togura verkopen aan grote retailers zoals AEON en Ito-Yokado en Coop. Maar ook aan Daichi-wo-Mamoru-kai, Japans grootste distributeur van biologische producten, aangezien steeds meer retailers ervoor kozen ASC-producten op voorraad te nemen.

Na certificering stegen de verkoopopbrengsten van Togura-oesters sneller dan die van oesters uit andere gebieden. De inkomstenstijging van 150 procent ten opzichte van het niveau van vóór de tsunami, gaf kwekers het gevoel echt een prestatie te hebben geleverd. Met hard werken wisten ze tegen alle verwachtingen in hun praktijken te verbeteren. 

Inspiratie voor een nieuwe generatie

Een tastbaar effect van de toegenomen trots van de coöperatie voor haar producten en kweekpraktijken is dat jonge kwekers zich aansluiten bij wat voorheen een vergrijzende beroepsbevolking was.

Satoshi Maekawa van WWF Japan legt het als volgt uit: “Het inspirerende verhaal van de ASC-certificering maakt ons weer trots op de oesterproductie. Hierdoor verschuift de leeftijdssamenstelling van de kwekers, doordat de zonen en dochters van de kwekers en andere jonge mensen zich nu bij de coöperatie aansluiten.” 

Kwaliteitsverbetering en arbeidstijdverkorting

De voordelen van ASC-certificering kunnen per kwekerij verschillen. Niet elk voordeel is in cijfers uit te drukken, maar is net zo goed waardevol. Zoals een inspirerende coöperatie die de wereld kan laten zien dat het met de toekomstige generaties in het achterhoofd dekweekpraktijken heeft verbeterd. Fujio Abe (56) is directeur van de Shizugawa-tak van de Miyagi Fishery Cooperative en is al sinds 1972 betrokken bij de coöperatie.

“In de nasleep van de aardbeving wilden we tegenwicht bieden aan de overbevolking en overstappen op een aquacultuur die de natuur niet belast. Door ASC-certificering aan te vragen, konden we zien of dat ons was gelukt”, vertelt hij. “De grootste verandering is volgens mij dat we met de overstap op verantwoorde aquacultuur en het verkrijgen van ASC-certificering ons inkomen konden verhogen door de kwaliteit te verbeteren, onze werkuren konden verminderen en dat we nieuwe kwekers voor het vak wisten aan te trekken.”