Hoe wij de natuur en biodiversiteit beschermen

Het is nog nooit zo duidelijk geweest hoe dringend het is om een evenwicht te vinden tussen de behoeften van de maatschappij en de bescherming van ons milieu en de natuur.

De manier waarop we ons voedsel produceren, heeft een enorme invloed op de flora en fauna waar we de planeet mee delen. Uiteraard heeft elke vorm van voedselproductie invloed op het milieu en de maatschappij; productie van voedsel is gebaseerd op een interactie met de natuur en dat laat onherroepelijk een spoor achter. Maar deze effecten kunnen wel beperkt en verkleind worden door verantwoorde methoden.

De biodiversiteit heeft potentieel het meest te lijden onder de voedselproductie; of dat nu komt door het met opzet of per ongeluk verwijderen van vitale habitats of door het veranderen van een bepaald milieu totdat bepaalde soorten niet langer kunnen overleven, het uiteindelijke resultaat van onverantwoordelijke productie kan vernietiging van biodiversiteit en het verdwijnen van flora en fauna zijn. Naast de morele problemen die dit oplevert, vormt een planeet met minder biodiversiteit ook een bedreiging voor de mens – door het delicate evenwicht van ecosystemen te veranderen, brengen we kettingreacties teweeg met consequenties die we wellicht niet kunnen voorzien of stoppen.

Daarom neemt ASC de bescherming van flora, fauna en biodiversiteit uiterst serieus. Voordat ze gecertificeerd worden, moeten alle ASC-kwekerijen een Biodiversity Environmental Impact Assessment (B-EIA) of vergelijkbaar onderzoek naar de potentiële effecten van de kwekerij op de biodiversiteit en het milieu uitvoeren. Deze beoordeling moet een analyse van kansen en beperkingen op gebied van lokale biodiversiteit omvatten met als doel te garanderen dat er geen nettoverlies van biodiversiteit plaatsvindt. De uitkomsten moeten ook gedeeld worden met lokale belanghebbenden en gemeenschappen, die natuurlijk ook belang hebben bij de bescherming van lokale ecosystemen.

Alle ASC Standaarden hebben een zero-tolerance beleid met betrekking tot het doden van zeezoogdieren en vogels die op de lijst van bedreigde diersoorten staan. De dood van welke soort dan ook moet geregistreerd en duidelijk gepubliceerd worden. Wanneer er een bijzonder risico bestaat voor een bepaalde soort, zal de ASC Standaard een specifieke grens stellen aan het aantal dodelijke incidenten.

Een potentieel groot effect van kwekerijen is het vernietigen van leefomgevingen en de ecosystemen die daarvan afhankelijk zijn. Talrijke leefomgevingen zijn door internationale overeenkomsten of protocollen als essentieel voor bedreigde soorten, of anderszins van vitaal belang,  geïdentificeerd  – al deze omgevingen worden ook beschermd door de ASC Standaard. Mangroves bijvoorbeeld: deze bossen spelen een cruciale rol bij de bescherming van kusten, de opslag van koolstof en als thuisbasis van ecosystemen, maar bevinden zich vaak in regio’s waar garnalenkweek dominant is, wat deze gebieden in gevaar brengt. Een garnalenkwekerij kan niet gecertificeerd worden als deze na 1999 opgezet is in een mangrove-ecosysteem of andere natuurlijke moerasgebied.

Vergelijkbare bescherming bestaat voor andere vitale ecosystemen zoals zeegrasvelden. Viskweek kan een belangrijke rol spelen in de bescherming van wilde vispopulaties door eiwitten te produceren zonder de eindige voorraden wilde vis uit te putten. Maar dat kan alleen als de kweek verantwoord gebeurt: Zo niet, dan kan viskweek nabije populaties op verschillende manieren negatief beïnvloeden. Daarom moeten ASC-kwekerijen goed voor de gezondheid van hun vissen zorgen, en risico’s als ziektes en parasieten monitoren en beperken. Dit is belangrijk voor het dierenwelzijn maar helpt ook bij de bescherming van wilde populaties in de omgeving tegen dezelfde ziektes en parasieten. Vergelijkbare bescherming wordt gegeven met de strenge vereisten van de ASC met betrekking tot verantwoordelijk gebruik van chemicaliën en geneesmiddelen. Gekweekte vis kan de wilde populaties op een meer directe manier beïnvloeden als deze ontsnappen: de gekweekte vis kan concurreren of zich voortplanten met de wilde vis en de genetische samenstelling van wilde populaties wijzigen. Er zijn strenge beperkingen wat betreft ontsnappingen voor ASC-kwekerijen, elke kwekerij moet een plan hebben om dit te voorkomen. Als een ontsnapping toch plaats vindt, moet dit openbaar gerapporteerd worden.

Er zijn ook minder directe of duidelijke effecten: het voedsel dat wordt gebruikt voor aquacultuur kan een breed scala aan ingrediënten bevatten die elk invloed hebben op het milieu. De ASC Visvoer Standaard die binnenkort uitkomt, vereist dat alle ingrediënten van het voer, ongeacht of die op land of op zee geproduceerd worden, verantwoord en transparant ingekocht worden. Verder kunnen kwekerijen, net als iedereen, plastic afval en vervuiling produceren. De omvang van het probleem van plastic afval in de oceanen is iets wat in de afgelopen jaren aan het licht is gekomen. Aquacultuur is geenszins een belangrijke bijdrager aan dit probleem maar de ASC onderneemt toch actie om dit belangrijke probleem aan te pakken. We hebben een white paper gepubliceerd waarin het probleem en de specifieke risico’s van rommel en plastic afval in zee afkomstig van aquacultuur worden behandeld. Deze bevindingen zijn gedeeld met de VN en de International Marine Organisation als hulp bij hun werk aan dit probleem. Deze bevindingen zijn ook gebruikt om nieuwe vereisten te ontwikkelen voor ASC-kwekerijen zodat alle plastic apparatuur correct geregistreerd en afgevoerd worden.

Aquacultuur is niet uniek wat betreft mogelijke gevolgen voor de biodiversiteit: elke vorm van voedselproductie kent zulke risico’s, op verschillende manieren. Bij de ASC kijken we naar de specifieke effecten van viskwekerijen en stellen we normen die deze effecten aanpakken. Zo zorgen we ervoor dat ASC-kwekers van welke vissoort dan ook altijd werken aan het verminderen van die effecten en aan het vinden van het goede evenwicht met de lokale ecosystemen.