Vijf meer mythes over zalmkwekerijen – en de waarheid erachter

Vorig jaar besloten we de feiten recht te zetten door de waarheid achter enkele veelvoorkomende mythes over zalmkwekerijen uiteen te zetten. Het blijkt dat er zoveel van deze misvattingen zijn dat we ze niet allemaal in één blog konden behandelen.

Hier zijn nog een paar mythes die ontzenuwd moeten worden over zalmkwekerijen. Bij ASC zijn we een op bewijs gebaseerde organisatie en we zouden nooit beweren dat zalmkwekerijen geen impact hebben op het milieu (geen enkele voedselproductie heeft dat). Volgens dezelfde maatstaf is de enige manier om zeker te zijn dat een zalmkwekerij (of oesterkwekerij, of zeebaarskwekerij, of een andere kwekerij) echt bezig is met het minimaliseren van haar milieueffecten, door te controleren of deze ASC-gecertificeerd is.

ASC-certificering vereist een grondige audit ter plaatse van meerdere dagen tegen de strengste eisen in de industrie. Door dit te bereiken, tonen zalmkwekerijen aan dat ze maatregelen nemen om de impact van hun kwekerij te verminderen. Omdat de ASC-certificering gebaseerd is op een audit op het niveau van de kwekerij op het moment dat de vis daadwerkelijk wordt geoogst, biedt het een specifieke en robuuste verzekering dat gecertificeerde vis echt verantwoordelijk is geproduceerd.

Maar er zijn nog steeds algemene misvattingen die suggereren dat alle zalmkwekerijen inherent slecht zijn. Hier zijn nog een paar mythes over zalmkwekerijen, en de waarheid erachter.

Mythe: zalmkwekerijen kunnen alleen duurzaam zijn als ze op het land worden uitgevoerd

Waarheid: Elk type kwekerij, of voedselproductie in het algemeen, zal milieueffecten hebben. Verschillende kweekmethoden zullen verschillende effecten hebben, maar waar het echt om gaat is hoe een individuele kwekerij wordt beheerd. Daarom is het niet nuttig om algemene uitspraken te doen over alle kwekerijen van dit of dat type. Dat is ook de reden waarom ASC-certificering, gebaseerd op audits ter plaatse van individuele kwekerijen, de beste indicatie biedt of een zalmkwekerij verantwoordelijk is.

Het is waar dat landgebaseerde kwekerijen bepaalde effecten zoals ontsnappingen niet zullen hebben. Maar andere effecten, zoals energieverbruik, kunnen hoger zijn. Dit betekent niet dat de ene methode beter is dan de andere, het betekent dat we kwekerijen moeten beoordelen op basis van hun individuele praktijken. Gelukkig doet ASC-certificering precies dat en er zijn specifieke richtlijnen beschikbaar voor netpennen in zee en landgebaseerde kwekerijen.

Mythe: landgebaseerde zalmkwekerijen zouden niet moeten worden toegestaan

Waarheid: Misschien zegt het iets dat landgebaseerde zalmkwekerijen zowel kunnen worden voorgesteld als een noodzakelijke vervanging van traditionele kwekerijen en bekritiseerd kunnen worden als iets dat niet zou moeten worden toegestaan. Wij denken dat dit ons bovenstaande punt aantoont – algemene uitspraken over hele methoden van kweken zijn te vaag om nuttige informatie te bieden over de duurzaamheid ervan. Dus, nogmaals: de waarheid is dat verschillende methoden van zalmkweken verschillende effecten hebben, en dat betekent niet dat de ene beter is dan de andere. Laten we een benadering per kwekerij nemen om echte zekerheid te bieden dat het kweken verantwoord gebeurt.

Mythe: zalmkwekers geven niet om dierenwelzijn

Waarheid: Dit is een grote generalisatie die geen rekening houdt met de individuele praktijken van verschillende kwekers. Het negeert ook de basis economische feiten – goed welzijn betekent gezonde vissen die goed groeien, terwijl slecht welzijn voorwaarden schept voor ziekte, slechte groei en de noodzaak van dure medische behandelingen. Bij ASC weten we, dankzij rigoureuze audits door onafhankelijke controleurs tegen onze normen, dat gecertificeerde kwekerijen verschillende stappen nemen om het welzijn van hun vissen te beschermen. Dit omvat:

• Een Plan voor Visgezondheidsbeheer (FHMP) met maatregelen om het risico op ziekte te verminderen en ervoor te zorgen dat het personeel is opgeleid
• Preventief gebruik van antibiotica is niet toegestaan, wat kwekers aanmoedigt om een goede visgezondheid te handhaven zonder hun toevlucht te nemen tot antibiotica
• Behoorlijke boekhouding, rapportage en verantwoorde verwijdering van sterfte
• Een specifiek ‘programma ter vermindering van sterfte’ met vastgestelde jaarlijkse doelen

Welzijn is zo’n belangrijke kwestie dat een belangrijk lopend project kijkt naar het versterken van de eisen rond welzijn. Zoals bij alle programma-verbeteringen, heeft dit project input gekregen van belanghebbenden van ASC, waaronder kwekers, dus we zijn het er niet mee eens dat niet alle zalmkwekers om deze kwestie geven.

Mythe: Zalmkwekerijen putten wilde populaties uit in plaats van ze te beschermen

Waarheid: Zoals de meeste mythes, zijn dit soort uitspraken zo algemeen dat ze ons weinig vertellen over zalmkwekerijen. Het is waar dat zalmkwekerijen invloed kunnen hebben op wilde populaties – als het niet verantwoord wordt gedaan (maar het is ook zo dat wilde zalmpopulaties zijn afgenomen in gebieden waar geen zalmkwekerijen zijn.)

De ASC Zalmstandaard bevat een aantal eisen om deze effecten te minimaliseren. Dit omvat beperkingen aan het aantal zee-lice toegestaan gedurende gevoelige perioden voor wilde populaties, strikte limieten aan waterkwaliteit in en rond de kwekerij, en beperkingen aan het gebruik van medicijnen en chemicaliën.

Tegelijkertijd kan zalmkwekerijen helpen kwetsbare wilde populaties te beschermen door een alternatief te bieden aan consumenten. Opnieuw zouden we niet zeggen dat het ene type zalm altijd beter is dan het andere: de sleutel is om elk product te beoordelen op hoe het is geproduceerd. En daar kunnen de robuuste certificering en transparante normen van ASC bij helpen: zoek eenvoudigweg naar het ASC-logo de volgende keer dat u in het vispad bent.

Kent u nog andere mythes die u steeds hoort over gekweekte zeevruchten? Laat het ons weten en we voegen ze toe aan onze volgende mytheontkrachter!