Waarom aquacultuur certificeren

Prognoses wijzen erop dat de wereldbevolking in 2050 zal zijn toegenomen tot meer dan 9 miljard. Voor de voedselvoorziening van zoveel mensen zullen we onze huidige voedselproductie praktisch moeten verdubbelen.

Vis is een ideaal voedingsproduct voor onze groeiende wereldbevolking. Op de eerste plaats is vis eiwitrijk, vetarm, gezond en voedzaam. Vissen zijn ook een van de meest efficiënte levende organismen: ze hebben een lagere CO2-voetafdruk en gebruiken minder hulpbronnen dan andere dierlijke eiwitten.[1]

Met de traditionele methoden van wilde visvangst kan echter onmogelijk aan de groeiende vraag worden voldaan. Mogelijkheden om te vissen zijn eindig, en 33%[2] van de zeevisbestanden wordt al volledig geëxploiteerd of zelfs overbevist. Ook wanneer de zeevisserij duurzaam wordt beoefend, is hier de grens van het aanbod bereikt.

Het kweken van vis, ofwel aquacultuur, kan bijdragen aan de oplossing van dit probleem. Dit is waarschijnlijk het snelst groeiende voedselproductiesysteem ter wereld, en meer dan de helft van de wereldwijd geconsumeerde vis is al afkomstig uit de aquacultuur.[3]

Maar de snel stijgende vraag naar gekweekte vis brengt ook problemen met zich mee. Niet goed bedreven aquacultuur kan een aantal negatieve gevolgen hebben, bijvoorbeeld watervervuiling, verstoring van lokale ecosystemen en slechte werkomstandigheden. Hoe sneller de aquacultuursector groeit, des te groter de mogelijke impact hiervan op het milieu, de werknemers en de lokale gemeenschappen.

Het is belangrijk om deze kwesties nu aan te pakken. Door verantwoorde viskweek te bevorderen kunnen we aan de groeiende voedselvraag voldoen en tegelijkertijd de negatieve gevolgen voor milieu en maatschappij tot een minimum beperken.

[1] ‘Feeding 9 billion by 2050 – Putting fish back on the menu’

[2] FAO Fisheries and Aquaculture Circular nr. 1089

[3] Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties